Χάρτης - Μικοουάικι (Mikołajki)

Το Μικοουάικι (πολωνικά: Mikołajki,, γερμανικά: Nikolaiken) είναι παραθεριστική πόλη στο Πόβιατ Μρονγκόβο του Βοεβοδάτου Βαρμίας-Μαζουρίας στη βορειοανατολική Πολωνία, με 3.852 κατοίκους (το 2017). Η πόλη βρίσκεται κοντά στη λίμνη Σνιάρντβι, τη μεγαλύτερη λίμνη τόσο της περιοχής λιμνών της Μαζουρίας όσο και της Πολωνίας. Βρίσκεται στο κέντρο της εθνοπολιτισμικής περιοχής της Μαζουρίας.

Προετοιμασία κορέγονου στη δεκαετία του 1920. Το Μικοουάικι είναι μια παλιά μαζουρική εκκλησιαστική πόλη, η οποία καταγράφηκε για πρώτη φορά ως Νίκλεσντορφ (Nickelsdorf, «Άγιος Νικόλαος») το 1444 και Νίκλασντορφ (Niklasdorf) το 1493. Το όνομα αναφέρεται στον Άγιο Νικόλαο (Mikołaj στα πολωνικά). Από νωρίς ήταν μέρος του Κράτους του Τευτονικού Τάγματος. Το 1454 ο Πολωνός Βασιλιάς Καζίμιρ Δ΄ της Πολωνίας ενσωμάτωσε την περιοχή στο Βασίλειο της Πολωνίας κατόπιν αιτήματος της αντιτευτονικής Πρωσικής Συνομοσπονδίας και επακολούθως ξέσπασε ο Δεκατριετής Πόλεμος (1454-1466). Μετά το τέλος του πολέμου το 1466, έγινε μέρος της Πολωνίας, ως φέουδο που κατείχαν οι Τεύτονες Ιππότες και, από το 1525, το Δουκάτο της Πρωσίας, ιδρύθηκε ως υποτελές κράτος της Πολωνίας. Παρόμοια με όλη τη Μαζουρία, κατοικήθηκε κυρίως από τους Πολωνούς, προερχόμενοι από την κοντινή Μασοβία. Το 1539 οι κάτοικοι του οικισμού ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου Πολωνοί, οι οποίοι τον ονόμασαν με το πολωνικό του όνομα Mikołajki. Οι πρώτοι προτεστάντες πάστορες αναφέρθηκαν το 1552. Ο οικισμός, που τότε βρισκόταν στο Βασίλειο της Πρωσίας, αναπτύχθηκε κατά τον 18ο αιώνα, έχοντας τα προνόμια πόλης ως Νικολάικεν το 1726. Λόγω της θέσης του στη λίμνη Σνιάρντβι, η αλιεία του Νικολάικεν εξασφάλισε συνεχή ευημερία. Οι κορέγονοι της περιοχής ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής σε όλη την επαρχία της Ανατολικής Πρωσίας.

Από το 1871 ήταν μέρος της Γερμανικής Αυτοκρατορίας, όπου βρισκόταν στην περιοχή Ζένσμπουργκ (Landkreis Sensburg) στην επαρχία της Ανατολικής Πρωσίας. Ωστόσο, το 1877, ο πληθυσμός εξακολουθούσε να αποτελείται κυρίως από Πολωνούς, κυρίως από Προτεσταντών. Στις γερμανικές ομοσπονδιακές εκλογές του 1898, ο Πολωνός υποψήφιος του Λαϊκού Κόμματος Μαζουρίας, Ζένον Εουγκένιους Λεβαντόφσκι, ο οποίος καταγόταν από το Πόζναν και υποστηριζόταν από το Γερμανικό Φιλελεύθερο Λαϊκό Κόμμα, έλαβε το 50% των ψήφων στο Μικοουάικι. Ως αποτέλεσμα της Συνθήκης των Βερσαλλιών, το δημοψήφισμα της Ανατολικής Πρωσίας του 1920 διοργανώθηκε στις 11 Ιουλίου 1920 υπό τον έλεγχο της Κοινωνίας των Εθνών, με αποτέλεσμα να παραμείνουν 1.800 ψήφοι στη Γερμανία και καμία για την Πολωνία. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν μια από τις λίγες πόλεις της Μαζουρίας που δεν καταστράφηκαν από τις μάχες και μετά τον πόλεμο έγινε και πάλι μέρος της Πολωνίας με το πολωνικό της όνομα, Μικοουάικι. Ο γερμανόφωνος πληθυσμός εκκενώθηκε και εκδιώχθηκε από Πολωνούς και Σοβιετικούς στρατιώτες, σύμφωνα με τη Συμφωνία του Πότσνταμ.

Η πόλη ήταν ένα αναπτυσσόμενο τουριστικό κέντρο πριν από τον πόλεμο και είναι πλέον ένα από τα μεγαλύτερα τουριστικά αξιοθέατα της Μαζουρίας. Η ιστιοπλοΐα στον πάγο το χειμώνα είναι ένας ιδιαίτερα δημοφιλής πόλος έλξης.